Miña Santiña,
miña Santasa,
miña cariña
de calabasa:
hei de emprestarvos
os meus pendentes,
hei de emprestarvos
o meu collar;
hei de emprestarcho,
cara bonita,
si me deprendes
a puntear.
miña Santasa,
miña cariña
de calabasa:
hei de emprestarvos
os meus pendentes,
hei de emprestarvos
o meu collar;
hei de emprestarcho,
cara bonita,
si me deprendes
a puntear.
- Costureiriña
comprimenteira,
sacha no campo,
malla na eira,
lava no río,
vai apañar
toxiños secos
antre o pinar.
Así a meniña
traballadora
os punteados
deprende hora.
comprimenteira,
sacha no campo,
malla na eira,
lava no río,
vai apañar
toxiños secos
antre o pinar.
Así a meniña
traballadora
os punteados
deprende hora.
(...)
Como a santa non cede á petición, a rapaza acaba moi enfadada:- ¡Ai, qué Santasa!
¡Ai, qué Santona!
Ollos de meiga,
cara de mona,
pór n'hei de porche
os meus pendentes,
pór n'hei de pórche
o meu collar,
xa que non queres,
xa que non sabes
adeprenderme
a puntear.
¡Ai, qué Santona!
Ollos de meiga,
cara de mona,
pór n'hei de porche
os meus pendentes,
pór n'hei de pórche
o meu collar,
xa que non queres,
xa que non sabes
adeprenderme
a puntear.
Con algúns cambios - para as obrigas, por exemplo- calquera se pode identificar con esa situación porque as actitudes non cambian.
Pódese ler o poema completo en http://gl.wikisource.org/wiki/Cantares_gallegos,_1-10, é o texto 5
A Asociación de Escritores en Lingua Galega organizou, para esta tarde, unha lectura simultánea de textos rosalianos en distintos lugares do país
Actualización: Rosalía de Castro... vive nas bibliotecas escolares galegas
No hay comentarios:
Publicar un comentario